Επύλλιον σε ξ και λ

Παραδόξως, μ’ ένα ταξίδι εις την ξένην

μ’ ένα βιβλίο ξεχασμένο

μες στη μοναξιά μετά

ξαναβρίσκει κανείς, ξαναθυμάται

την καταγωγή  τη χώρα της καρδιάς του

ξεδιαλέγει τους μύθους

αναγάγει στα θεμέλια

σκοτώνει τους γονείς για να φτάσει στους προπάππους 

Παραδόξως, μακριά από το Αιγαίο

πρώτη φορά ίσως τόσο μακριά από τη θάλασσα

μα στην αχλύ της πάντα,

τόσο μακριά από τους οικείους

που κατοικούν παρ’ όλα ταύτα μέσα του,

ανακαλύπτει τη χώρα του πνεύματός του

καταχωνιασμένη  λεηλατημένη

μια πατρίδα συμβολική  ανεπαρκή βεβαίως

εγκατεστημένη στους κύκλους της αμφιθυμίας

Επιτέλους έναν τόπο

όπου μπορεί να σταθεί και να κινήσει τη ζωή του

Εξαφνα λοιπόν

ελλιμενίζεται εντός ελλειψοειδούς τροχιάς

έλλογων μυθικών σχημάτων

και ανελλιπώς ελίσσεται

ανάμεσα ανάλωση  ανάληψη  ανέλιξη

Εμβάλλεται εις τον πειρασμόν του ελληνικού ελιξηρίου

Γεννήθηκα στα Χανιά της Κρήτης και από τις πρώτες ενασχολήσεις μου ήταν το μπαλέτο (για λόγους Ορθοπεδικής) και τα γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο της πόλης. Δυστυχώς χρειάστηκε να μετακομίσουμε στην Αθήνα στα δέκα μου, και συνέχισα στο Γαλλικό Ινστιτούτο του Παγκρατίου. Όμως, όμως εκεί τελειώνει η πρώτη σχέση μου με τα γαλλικά: η ιδιαίτερη δυσκολία μου να προσαρμοστώ στη μεγάλη πόλη, η ακόμα εντονότερη δυσκολία να ξεμάθω τα κρητικά και να μάθω τα ελληνικά, η μεγάλη απόσταση του Ινστιτούτου από τον Υμηττό όπου μέναμε, οδήγησαν τελικά –ύστερα από μεγάλους ποδαρόδρομους μόνη από και προς το Ινστιτούτο– να εγκαταλείψω τη γλώσσα.

 Όμως, όμως ευτυχώς, είχα μια δεύτερη ευκαιρία: η σύντροφος παιδικού φίλου από τον Υμηττό ήταν Γαλλίδα.  Έτσι εισέβαλε η Γαλλία ξανά στη ζωή μου. Τα παιδιά μας πήγαν μαζί στο ελληνογαλλικό λύκειο Eugène Delacroix της Αγίας Παρασκευής, η μεγάλη μου κόρη είναι φοιτήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας. Όσο για το Παρίσι, μας φιλοξένησε δύο αξέχαστες φορές. Την πρώτη, στο Νοσοκομείο Παίδων Armand-Trousseau, για μια σοβαρή στοματοπροσωπική επέμβαση της δεύτερης κόρης μου, απολύτως επιτυχή. Τη δεύτερη, για μια παρ’ ολίγον σοβαρή επέμβαση που τελικά κατέληξε σε ελαφρά, και στην ουσία σε πολυήμερες διακοπές με τα παιδιά μας και καθημερινό περπάτημα στους δρόμους, τα πάρκα, τις πλατείες, τα μουσεία της πόλης, την Disneyland δις. Και μια επίσκεψη στην υπέροχη παραλία της Νορμανδίας, φιλοξενούμενοι από φίλους. Στη διαδρομή από το Παρίσι προς τη Νορμανδία, υπό τους ήχους της μουσικής του Θεοδωράκη που συνόδευαν τη διαδρομή μας, γεννήθηκε  το  Επύλλιον σε ξ και λ.

Εκτός από ποίημα έγινε και εικαστική εγκατάσταση από τον εικαστικό Μάνο Ποντικάκη στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στην έκθεση Ρίζες, που  διοργάνωσε ο ελληνογαλλικός σύνδεσμος καλλιτεχνών NAUTE, με επικεφαλής και πάλι Γαλλίδα εγκατεστημένη στην Ελλάδα.

"Τι είναι η πατρίδα" αναρωτιέται η Βερόνικα Κ. της Ελενας Χουζούρη στο βιβλίο της Δυο φορές αθώα, ένα βιβλίο-μελέτη πάνω σ' αυτό το θέμα. Η γλώσσα που σκέφτεσαι, όπως της υποδεικνύεται, η γλώσσα που ονειρεύεσαι, όπως μαρτυρούν πολλοί ξενιτεμένοι, ή η παιδική ηλικία, όπως διατείνονται συχνά; Στο ποίημα νομίζω πως, όπως τα λογοτεχνικά κείμενα εν γένει, δεν δίνω μία απάντηση, αλλά αυτοσαρκαστικά "παίζω" το παιχνίδι των ήχων και των λέξεων.

Οι μεγάλες κόρες μου, πάντως, έχουν υποσχεθεί στη μικρότερη αδελφή τους, όταν γίνει 10 ετών, να τη συνοδεύσουν στο Παρίσι.