Στη μνήμη της Μάνιας Καραϊτίδη

Προτιμούσε την πένα και το πινέλο.

Τα κοντόκαννα όπλα.

Αλέξιος Μάινας

 ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Ερχόμαστε από μακριά

κουρασμένοι

κατεστραμμένοι

Η Μεσόγειός μας

πάντα άνοιγε

για να τη διασχίσουμε

Τώρα, πίσω μας έρχονται

να κλείσουν τα κύματα

Να μας ρουφήξουν

Δεν έχουμε καλοτάξιδα πλοία πια

Μόνο, πόδια βαριά

Κατεστραμμένοι

ή και

καταστρεμμένη

Σ’ όλους τους τύπους

Σ’ όλες τις εκδοχές

Σ’ όλα τα δυνατά πρόσωπα:

εμείς, εκείνοι, οι άνθρωποι

εγώ, η χώρα, η Μεσόγειος

Ήταν τόσο εύκολο

τόσο απίστευτα εφικτό

αυτοί να μας αφήσουν να καταστραφούμε

Αυτοί ωστόσο, είμαστε εμείς, επίσης

Εμείς τώρα

έτοιμοι για όλα

(όπως αυτοί από πάντα)

Εμείς αύριο

όπως θα μετασχηματιστούμε

(γιατί ζούμε

και θα ζήσουμε

μιαν εποχή

που ανήκει

σε transformers)

Ας περπατήσουμε, λοιπόν, επί των υδάτων της

Ας διαλέξουμε εργαλεία

για να δουλέψουμε ξανά

τη γη γύρω απ’ τη θάλασσά μας

Αν είναι να σπείρουμε,

ας φυτευτούμε κάπου εδώ γύρω

Κάποτε θα ξανανθίσουμε

στη μέση του πελάγους