Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Μόνο μια λέξη θα αλλάζαμε σήμερα στο κείμενο του συναδέλφου Νίκου Καλτσά:

Ο Τηλέμαχος είναι πια απών.


Πήγαμε όλοι οι παλιοί συνάδελφοι να τον ξεπροβοδίσουμε: και συνταξιούχοι και της Εφημερίδας των Συντακτών και της Ελευθεροτυπίας. 

Είχε ήλιο, βροχή κι ένα λαμπρό ουράνιο τόξο...


Βουρλιώτες                  02/12/13
Για τον Αρη Καπλανίδη από το Ναζλί της Μικράς Ασίας

«Ο καλύτερος Βουρλιώτης είναι κρεμασμένος από δέντρο». Η ατάκα του Τηλέμαχου Βαρίκα, προϊσταμένου στο τμήμα της Διόρθωσης στην «Ελευθεροτυπία», συνοδευόταν από ένα πονηρό χαμόγελο και πάντα απευθυνόταν σε μένα γιατί ήξερε πως -λόγω καταγωγής- θα «τσιμπήσω».

Μετά τις πρώτες φορές αντιμετώπιζα την πρόκληση προετοιμασμένος. «Τηλέμαχε» του έλεγα, διαβασμένος πλέον, «από τα Βουρλά, τις αρχαίες Κλαζομενές, καταγόταν ο φιλόσοφος Αριστομένης».

«Εξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν» συνέχιζε εκείνος χαμογελαστός και απτόητος, «και δεν το λέω εγώ, οι Σπαρτιάτες το έλεγαν».

«Στα Βουρλά γεννήθηκε ο Σεφέρης» αντέτεινα εγώ, βέβαιος πως ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας θα τον έκανε να σωπάσει.

«Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα» μου απαντούσε γαλήνιος, διασκεδάζοντας με τον εκνευρισμό μου.

Ο Τηλέμαχος είναι πια συνταξιούχος, εγώ είμαι στην «Εφ.Συν.», όμως αν συνεχίζαμε να δουλεύουμε μαζί, δύο νέα πρόσωπα της επικαιρότητας θα έδιναν καινούργια επιχειρήματα στο αθώο του πείραγμα και στον αφελή τοπικισμό μου.

Βουρλιώτες ονομάζονται και οι δύο, άρα είναι πιθανό οι οικογένειές τους να κρατάνε από τη μικρασιάτικη πόλη. Ο ένας είναι τραγουδιστής. Εκπροσωπεί ένα μουσικό υβρίδιο της ελληνικής hip-hop σκηνής, συμφιλιωμένο με αμήχανες αντιγραφές αμερικάνικων βιντεοκλίπ και με παρουσία σε νυχτερινές πίστες της παραλιακής. Ο Νίκος Βουρλιώτης δεν δίστασε να καλύψει χηρεύουσα θέση σε μουσικό σχήμα στο πλάι του Νότη Σφακιανάκη, παρά τις γνωστές δηλώσεις του τελευταίου.

Ο άλλος είναι αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Τα συνήθη σχόλια για βραδύτητα ή ολιγωρία της ελληνικής Δικαιοσύνης δεν βρήκαν αντίκρισμα στο έργο του. Ο Χαράλαμπος Βουρλιώτης αποφάσισε άμεσα και με γενναιότητα να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση.

Πάντως, μία φορά η «διαφωνία» με τον Τηλέμαχο είχε λήξει με ισοπαλία. Ηταν όταν παρενέβη ένας άλλος συνάδελφος, ο Κώστας Χατζηκωστής. Κύπριος ο Χατζηκωστής, επομένως ουδέτερος· σταματήσαμε και οι δύο για να τον ακούσουμε: «Ξεχνάτε τον Ελευθέριο Βενιζέλο…». «Σπουδαίος, αλλά δεν ήταν Βουρλιώτης» βιάστηκα να του απαντήσω. «Ναι, αλλά ήταν εκείνος που είχε πει ότι “ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα”».

Νίκος Καλτσάς


Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

ΔΕΚΑΤΑ, Τ.35, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2013 // ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟ


Kυκλοφόρησε το φθινοπωρινό τεύχος των (δε)κάτων  αφιερωμένο  στο  ΧΡΕΟΣ σε όλες τις έννοιες και διαστάσεις του


Κατερίνα Ζαρόκωστα, Χρέος
Κ. Π. Καβάφης, Θερμοπύλες
J. C. Polychroniou, Η τραγωδία της Ελλάδας
Γιάννης Στρούμπας, "Επανανοηματοδότηση" της "επαναδιαπραγμάτευσης"
Αγγελική Σιδηρά, Χρέος ιερό    Affonso Romano de Sant' Anna, Πώς γίνεται να πληρωθεί το χρέος
Διαμαντής Μπασαντής, Χρέος στον Όμηρο   Κωνσταντίνος Μπούρας, Χρέος και Ελευθερία
Κλαίτη Σωτηριάδου, Το χρέος      Μηνάς Ε. Βιντιάδης, Πάλμα ντε Μαγιόρκα   Γιώργος Μπλάνας, Χρέος
Έρευνα: Όταν ακούτε τι λέξη χρέος τι σας έρχεται στο νου;
Κώστας Βούλγαρης, Έλσα Κορνέτη, Λίλυ Εξαρχοπούλου, Χρύσα Φάντη, Παναγιώτης Φραντζής, Γιούλη Βολανάκη, Λέλη Μπέη, Πάνος Μαυρομμάτης, Ρίβα Λάββα, Ειρήνη Παπακυριακού
Χρήστος Οικονόμου, Χρέους εγκώμιον      Ναζίμ Χικμέτ, Το πιο περίεργο πλάσμα   

Ρήγας Καππάτος, Χρέη και υποχρεώσεις   Μάκης Ανδρονόπουλος, Ο άνθρωπος που νίκησε την Τράπεζα
 Κώστας Χατζηαντωνίου,  Το χρέος και ο τόκος

Επισημαίνω επίσης πέραν του πολύπλευρου αφιερώματος, ένα αιρετικό κείμενο του Στάθη Γουργουρή για τη μετάφραση των ποιημάτων του Καβάφη και την πρόσληψή του διεθνώς, που είχε συμπεριληφθεί στην εκδήλωση του Κύκλου Ποιητών στο Μέγαρο για τον ποιητή.


Συμπεριλαμβάνεται κι ένα δικό μου ποίημα και όπως συμβαίνει τόσο συχνά στους διορθωτές που πασχίζουν να εξαλείψουν τα λάθη, αλλά αυτά τους βγάζουν τη γλώσσα κοροϊδευτικά, είναι παρατονισμένος ο τίτλος του.


        ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Τo έλασσον ως μείζον                                         

Στην Αθ. Αθανασίου
Στον Λ. Μαχαιρίτσα
Στους ανθρώπους του Κοινωνικού Ωδείου

Να είσαι στη θάλασσα
και να κολυμπάς
ώρα απογευματινή
Απέραντο νερό, δροσιά,
ο ήλιος, ομαδικά παιχνίδια,
μετά παγωμένος καφές κι ένα τσιγάρο:
ο τυχερότερος των τυχερών

Να χρωστάς της Μιχαλούς:
σε τράπεζες, σχολείο, νηπιαγωγείο,
νοίκια, κοινόχρηστα και βάλε
Κι όμως, στέλνεις τα παιδιά για μουσική
στο Κοινωνικό Ωδείο δωρεάν:
ο τυχερότερος των τυχερών

Να σου χρωστάνε:
δανεικά κι αγύριστα – το ξέρεις
Πώς να απαιτήσεις από μη έχοντες;
Δεν παίρνεις στο λαιμό σου άνθρωπο για χρήμα
Παρ’ όλα αυτά τρως παγωμένο καρπούζι
αστειευόμενος με φίλους και οικείους:
ο τυχερότερος των τυχερών

Να διαβάζεις στις φυλλάδες: για τους εφήβους μας
με διαταραγμένη υγεία και ψυχή εξαιτίας της ύφεσης,
για τα «μαύρα» ή τίποτα, για τη συζήτηση περί φιλανθρωπίας
(προσοχή, φιλανθρωπία, όχι αλληλεγγύη)
Εντούτοις, χοροπηδάς μ’ ανθρώπους 5-75 χρόνων
στις κερκίδες του Καλλιμάρμαρου
ακούγοντας «αγγέλους» απ’ όλη τη Μεσόγειο:
ο τυχερότερος των τυχερών

Να είσαι μετέωρος, ανασφαλής, ραγισμένος 
Σε διαδικασία εφεύρεσης ενός γενναίου νέου εαυτού
για έναν εφεξής αφιλόξενο κόσμο
Παρά ταύτα διαβάζεις, γράφεις, σκέφτεσαι
Διεκδικείς την ανθρωπινότητά σου
εκεί ακριβώς όπου το πιθανότερο είναι να μη βρίσκεται,
σε μια ζωή στο όριο, τη γυμνή ζωή τού σήμερα:
ο τυχερότερος των τυχερών